Vier dingen die je wilt leren bij uitstel gedrag

2. Je problemen lijken met elkaar verweven, totdat je er één oplost

Hoe langer en hoe stoffiger je takenlijst wordt, des te meer lijkt het een hopeloze wirwar van onderling verbonden problemen. Je hebt geen idee hoe lang iets zal duren, en welke nieuwe problemen er zullen ontstaan ​​als je je ergens in vast zal bijten. Er is een angst dat je het erger te maken.

Je to-do lijst begint eruit te zien als een enorm probleem, als een vervloekte wirwar van kerstlichtjes die een overeenkomstig grote, enkelvoudige poging nodig zal hebben om te ontwarren. Deze geweldige inspanning is altijd gepland voor de volgende maandag.

In werkelijkheid is de wirwar niet echt. Het is een hallucinatie die wordt gecreëerd wanneer je alles in je hoofd in kaart probeert te brengen zonder echt iets te doen.

Werk wordt altijd in stukken opgedeeld en je weet nooit hoe het eruit ziet totdat het gebeurt. Zoals David Allen (Getting Things Done) zegt: you can’t “do” a project, you can only do actions, and projects are nothing but actions. Ofwel, je kunt een aan een project werken, je kunt alleen acties uitvoeren en projecten zijn niets anders dan een verzameling acties. Zelfs grote projecten bestaan ​​alleen uit schetsen, telefoontjes, aanvraagformulieren, en andere kleine, uitstekend uitvoerbare acties.

Zelfs wanneer je letterlijk een grote knoop in een wirwar van touw wilt ontwarren, dan is het alleen maar een kwestie van geduldig een streng touw terug langs zichzelf te volgen, terwijl je al het andere negeert.

Het voelt alleen hopeloos op het moment wanneer je het pad volledig in je hoofd tracht terug te vinden. En die hopeloze mentale taak is wat de uitsteller altijd probeert te doen: het van tevoren doorzien van alle moeilijkheden zodat ze perfect kunnen worden vermeden.

Het is onmogelijk. Je moet een actie of taak kiezen en eraan beginnen. Als je eenmaal begonnen bent, wordt de illusie in je hoofd verdreven en zal de hopeloosheid drastisch zakken. Ik geef je mijn woord: jouw hele to-do lijst ziet er anders uit op het moment dat je één moeilijke taak afstreept.

3. Afmaken is het belangrijkste; “Werken aan” is nutteloos of erger

Werk iets af elke keer dat je aan het werk gaat. Ga naar het einde van een hoofdstuk, een sectie, een bepaalde fase van een bepaald soort.

Werk niet alleen aaniets. Het is heel goed mogelijk om een ​​rijk gevoel van vooruitgang te ervaren zonder echt dichter bij het bereiken van iets te komen. Het is zelfs gemakkelijk om per ongeluk een taak groterte maken, ondanks dat je eraan werkt. Je blijft toevoegen, verfijnen, vervangen en gissen, en aan het eind van de dag heb je meerwerk in plaats van minder.

Als je de vraag “Wat probeer je nu te voltooien?” niet kunt beantwoorden, dan maak je de taak waarschijnlijk groter, in plaats van het einde naderen.

Om deze illusie te verdrijven, schrijf ik vaak op een stukje papier wat ik probeer te voltooien in deze sessie. Ik heb er nu een naast mij. Er staat “blog voor deze week schrijven”.

Het is gemakkelijk om de noodzaak van afwerking over het hoofd te zien, vooral als je niet gewend bent om veel gedaan te krijgen. Het gevoel van vreugde dat gepaard gaat met ‘ergens’ komen kan al snel aanwezig zijn, zelfs als dat ‘ergens’ niet is gedefinieerd. Om een voorbeeld te geven; zelfs een in cirkels gaand schip voelt snel aan.