Het maakt niet uit welk onderwijs je hebt gevolgd, voorbereiden op hoe je met jezelf omgaat en in welke omstandigheden jij je prettig voelt wordt niet onderwezen. Onze individualistische maatschappij geeft je het idee dat je het alleen moet doen. Daardoor blijf je vaak in dezelfde valkuilen stappen en tegen dezelfde muren oplopen.

Niemand kan jouw gedachten veranderen. Jij bent niet je gedachten, maar je hebt ze wel. Als deze gedachten meestal niet constructief of vaak zelfs negatief zijn, dan kan je het leven als erg vervelend ervaren. Door boos te worden op jezelf wordt de situatie alleen maar erger. Dan creëer je een negatief zelfbeeld waarmee je nog verder van het gelukkig zijn af komt te staan.

Je vind het moeilijk om aan je dierbaren en vrienden te vertellen dat je je vaak rot voelt; dat je leven doorgaans als een sleur aanvoelt en dat het al lang is geleden dat je dat WAUW-gevoel hebt gevoeld wat je vroeger als kind had. Hoe komt dat toch vraag je je af. En zou het niet fijn zijn om daar met iemand over te sparren?

Bespaar jezelf de frustratie, nóg meer muren waar je tegenaan loopt en teleurstelling over het falen.